Ofte Luiewijvenweekend.

Het ging zo. Op een dag belt Lise me, een klein beetjen oververmoeid. Zegt ze tegen mij: “Goh Lien, weet ge, ik zou gewoon ne keer een weekend willen, zo zonder man en zonder kinders. Alleen maar slapen en mijn goesting doen!” Het is maar een woord, allez een zinneke, en dan zorg ik daarvoor uiteraard.

Uitgenodigden: de meiskes van de pamperafdrinkers.

Concept: zoek een huizeke met een een sauna en een bubbelbad. Elk een slaapplaats ook natuurlijk en een frigo om eten in te stouwen. En een keuken. Want wij eten graag.

Wat ik daarvan kan vertellen:
* Dat ik een speech gegeven heb. Zo in klein, bekend gezelschap, dan durf ik al eens een speech te geven.
* Tessa, die als enige eigenlijk niet veel volk kende en zich populair wou maken door spaghetti te maken voor de eerste avond. En van pure zenuwachtigheid een pot vleessaus in de vegetarische saus kapte en daar meteen de vegetariërs onder ons een beetje uitdaagde.
* Dat we de eerste avond zoveel te vertellen hadden (met de nodige decibels) dat er niemand tijd had om lief of kinders te bellen.
* Tessa, alweer, die zich, alweer, niet sympathiek maakte door op zondagmorgen haar wekker om 6 uur te laten aflopen.
* Dingen die ik niet mag zeggen.
* Ine, die de boodschappen had gedaan en alzo voor lekker eten zorgde als daar waren wraps met spinazie en fetakaas en pita!
* Dat we een kriekentaart kregen bij aankomst in het huizeke, van de mevrouw des huizes. En dat we daar eigenlijk niet van gegeten hebben.
* Lise, die door een operatie met haar pootjes al anderhalve week plat lag en daarmee het luiste wijf van al was. OK, voor de rest van het jaar is ze waarschijnlijk het ijverigste wijf van den hoop.
* Dat koeien eigenlijk ook heel erg lui zijn.
* Dat de sauna heel warm kon zijn. Als hij aanstond tenminste.
* Dat Lise en ik heel goed in een beddeke pasten. Zonder elkaars deken af te pakken, zonder tegen elkaar te sjotten, zonder snurken of ander vervelend slaapgedrag.
* Dat het verwarrend is als dochters van luie wijven hetzelfde heten als andere luie wijven. Stel u voor dat er iemand begint te vertellen over hoe een ander lui wijf begint te kakken, hoe ze dat doet en hoe ze dan kijkt. En dat het dan blijkbaar over haar dochter gaat, en niet over het lui wijf die gij in gedachten had.
* Dat we in Bastogne naar den Hema geweest zijn. Tot twee keer toe. Ja, met nen hoop moeders MOET ge toch ne keer in de Hema komen hé.
* Dat we daar heel de CirQ tegengekomen zijn. En daar het vreselijke verleden van één van de prominente leden daarvan blootgelegd hebben.
* Nog meer dingen die ik niet mag zeggen.
* Dat de mannen ondertussen een pizzaweekend in mekaar gebokst hadden. Overdekte speeltuinen, buitenspeeltuinen, weinig slaap en veel ongezond voedsel waren hun deel.
* Dat het deugd deed, zo eens zonder man en kinders. Maar dat ik toch blij was dat ik hen terugzag.

Enfin, het was wijs. Volgend jaar opnieuw, dat is zeker.

Zegt ze een paar weken geleden tegen mij op de trein: “Zeg Lien, gaat ge niet mee naar de home sale van Fleur Fatale, die verkoopt kweetnie hoe wijze oorbellen en al”. Waarop ik: “Maar Tessa! Ik hebbe kik helemaal geen oorbellen!”

Vroeger, toen ik een jaar of 6 was, had ik er wel. Maar dat werd een zodanig ontstoken boel dat ik de boel de boel liet en dat alles hermetisch dichtgroeide. Maar de laatste maanden speelde ik wel al weer eens met de gedachte om er te laten schieten wegens dat ik overal zulke mooie dingetjes zie. En ik ben een kettingenmeisje, dus ik vind dat dan wel schoon: zo’n kettingske assorti met de oorringen en al. Alleen al door het schoon gerief bij Fleur Fatale zou je gaten in je oren laten schieten, eigenlijk. Gelijk deze zeg, dat waren mijn favoriete vooraf, maar die waren er helaas niet meer.

Maar bon. Vrijdag nam Tessa een dag verlof en solidair als ik was, ik ook (niet hoor, ik had een vergadering in Gent én het was mooi weer, genoeg redenen dus om vrij te nemen). Ik deed opruimactie in de garage en ging daarna Tessa helpen kleedjes kiezen in de WTG (en ik heb zelf niks gekocht, hoe flink is dat niet? ). Daarna gingen we samen lunchen in het Keizershof, ook altijd wijs daar. Waar Tessa me wat wijn opgoot. En nog een beetje. Om me daarna onverwijld mee te slepen naar een schone juwelierszaak in mijn buurt. Twee knalrode gibberende dames (wat een beetje zon en twee glazen wijn niet kunnen doen hé met een mens), ik vrees dat we daar een goeie beurt gemaakt hebben :-). Tsjak tsjak en er zaten twee gaten in mijn oren.

Ik heb bewust de kleuren veranderd, ons kleur was echt erover :-)

Het probleem is/was echter dat mijn wederhelft dat maar niks vindt, zo gaten in uw oren. Hmm. Hij zal er toch aan moeten wennen, vrees ik.

Op zaterdag dan naar de home sale geweest van Fleur Fatale. Het was daar zeer de moeite eigenlijk, véééél leuke dingen. En om het gemakkelijker te maken, kwam de heer des huizes (alweer) met cava rond, kwestie van de beslissingen wat gemakkelijker te maken.
Enfin, de buit op foto. Probleem is dus wel dat ik er de eerste 6 weken enkel mag naar kijken, en nog niet mag insteken. En nu heb ik stomme “kleuteroorbellekes”, aldus de wederhelft. Tja, in starters heb je helaas niet zoveel keuze :-)

Dus vanaf nu moogt ge me suggesties doen voor schoon oorbellen.