Ja, we hebben een druk leven. We hebben al jaren een gemeenschappelijke agenda om er nog aan uit te kunnen wie wat doet wanneer. Als ik een vergadering heb, is hij vaak thuis, als hij ‘s avonds werkt of weg moet, ben ik vaak thuis. En vaak zijn we beiden niet thuis en hebben we een babysit nodig. Pas op, we hebben er geen problemen mee, we zijn dat zo gewoon. We zouden misschien niet anders willen. Iedere avond samen in de zetel zitten, we hebben het nooit gedaan en ik zie het er ook niet van komen. Gewoon omdat we het allebei niet willen. Te veel te doen, te veel te beleven, ge leeft maar één keer. En we zitten trouwens ook graag eens alleen in de zetel, dus dat treft.

Maar toch. Af en toe heeft een mens zijn momenten samen nodig. Zijn rustpunten. In de drukste maanden van het jaar plannen de wederhelft en ik dan wel eens een dagje sauna in de agenda. Eén keer per maand zou ideaal zijn, maar ook dat lukt niet altijd, het is ongeveer om de 6 à 8 weken.

We brengen onze kindertjes naar de school/crèche. Tegen half twaalf gaan we naar onze favoriete sauna. Eerst een biosauna, om er in te komen. Beetje zwemmen, in de gietende regen. Rusten, veel rusten. Dan een warme sauna, om helemaal op dreef te komen. Afkoelen in het koude dompelbad en altijd denken dat mijn lijf daardoor strakker gaat worden. Rusten, veel rusten. Een hapje eten, een glaasje drinken. Een stoombadje. Rusten, veel rusten. En dan, als kerst op de taart: een heerlijke opgietsessie. Voor diegenene die dat niet kennen, er wordt dan water met aromatische oliën op de hete stenen gegoten. Met een handdoek wordt de warme lucht naar je toe gewapperd. Eerste deel: eucalyptus, pepermunt en Aziatische mengeling van kruiden. Afkoelen buiten, in de gietende regen, met een ijskoud drankje. Tweede deel met tijm/rozemarijn, groene thee, pompelmoes en dan blokjes ijs op je huid. Zalig. Om af te sluiten met sinaasappelextract. En dan weer naar buiten, afkoelen met stukjes vers, gekoeld fruit. Fenomenaal is dat. Wie sauna leuk vindt, maar nog nooit een opgietsessie meegemaakt heeft, moet daar dringend eens werk van maken.

En ja, we kiezen bewust voor een openbare sauna. Die van ons is perfect: niet te groot en nooit te veel volk. En neen, we zijn niet bang dat we eens iemand gaan tegenkomen die we kennen. Want we kennen een boel volk en we zijn nog nooit iemand die we kennen tegengekomen in de sauna. Allez, ‘t is te zeggen: tot gisteren, toen bleken we de nieuwe saunameester te kennen. Maar dan nog, we zijn niet echt preuts of zo.

Om vijf uur verlaten we de sauna en gaan we ons kindertjes oppikken op school/crèche. En neen, wij voelen ons daar niet schuldig over. Goede ouders zorgen ook goed voor zichzelf, zeggen wij dan.

En dan kunnen wij er weer eventjes tegen. En plannen we weer een volgende rustpunt in onze agenda.

Ik ontbijt omdat het moet. Omdat ze overal zeggen dat het gezonder is. En om geen honger te krijgen halverwege de ochtend. Als ik net wakker ben heb ik nog geen honger, maar zo na een half uurtje wel. Manlief ontbijt helemaal niet. En de kinderen zijn ook al niet zo’n ontbijters. Afhankelijk van hetgeen er in huis is, krijgen ze brood, cornflakes of een potje yoghurt.

Als ik niet zou moeten kijken naar geld of calorieën, ik zou iedere dag twee chocoladekoeken (één met banaan graag) halen aan de Panos. Of nog beter: iedere dag een uitgebreid continentaal ontbijt zoals op hotel. Maar omdat ik -net zoals u- met tijd, geld en calorie-inname rekening moet rekening houden, proberen we dat toch te beperken.

Ontbijt met brood, ja heel graag. Maar het is soms niet evident om aan brood te geraken. Dan bedoel ik vooral na een lange werkdag in Brussel: de bakkers zijn leeg of dicht. Brood uit de diepvries? Neen, bedankt, maar ik vind dat dus niet zo best. Met tijden overweeg ik me een broodbakmachine aan te kopen. Maar dan denk ik aan de plaats die dat weer gaat innemen. Ik vraag me af hoeveel ik dat ga gebruiken. Ik vrees het gebrek aan variatie. En zo komt die er nog altijd niet.

Geen schellekeskaas of vlees ‘s morgens, dat geraakt écht niet binnen. Maar smeerkaas, confituur en choco doen het hier wel geweldig goed. Hmm, waar is den tijd van de Chocodelice, die zullen we ook nooit meer terugzien zeker?

Vroeger heel vaak gedaan, nu afgekickt: Danio met granen voor op de trein. Gemakkelijk. Maar weinig variatie.

Maar nu, heel onlangs, heb ik iets nieuws ontdekt: havermoutpap. Ik las erover bij Photo-copy en ik bedacht me dat ik dat nog nooit vanzeleven gegeten had. En toen zag ik instant klare zakjes staan in de winkel en hop het lag al in mijn kar. En toen zagen de vriendjes dat staan en toen zeiden ze dat ze er ook helemaal aan verslingerd waren. De eerste keer vond ik het niet lekker en wou ik het halverwege laten staan. De tweede keer vond ik het te vreten. En de derde keer was ik er verslingerd aan! Lichte voorkeur voor de versie met cassonade maar die met fruit vind ik ook lekker. En weet ge wat? Het is nog heel gezond ook! Opstaan, spul in de microgolfoven steken, kleren aandoen, roeren, verder klaarmaken, nog eens roeren en dan opeten.

En koffie natuurlijk. Van onze heerlijke koffiemachine. Als ik met de trein ben, vul ik een klein thermosje wat ik lang warm kan houden door middel van een flessenwarmhoudjasje. Ofte hoe uw babygerief te recycleren. Nu nog een geschikt potteke vinden waarmee ik mijn havermoutpap kan meenemen op de trein. Want dat moet een beetje lauwwarm zijn.

En u, wat doet u om te ontbijten? Inspiratie altijd welkom!

Ieder jaar maken wij een kerstkaartje met foto’s. Het is te zeggen, het is het vierde jaar op rij dat we dat gaan doen. Sedert we kinderen hebben zo ongeveer. Misschien dat ik dat vroeger wat melig vond, zo kerstkaartjes met uw kinderen op. Maar nu ik zelf twee exemplaren heb, denk ik daar wel anders over. Ik krijg zelf ook heel graag kaartjes met foto’s op. Dan zie ik vaak nog eens de kindjes. Want soms zie ik de vrienden wel, maar de kindjes niet. Dus ik vind dat leutig.

En toen vroeg Pixum of ik bij hen kerstkaartjes wou bestellen en daarover schrijven. Geen probleem, ik doe dat wel graag eens. En eerlijk, we zijn al jaren vaste klant bij Pixum voor onze foto’s, kalenders en kerstkaarten. Altijd al vreed content geweest van de service en de kwaliteit.

De kerstkaartjes dan. Ge kunt kiezen uit een heleboel vormen (ansichtkaart, wenskaart, wenskaart XL, …) en een heleboel ontwerpen. Er zijn er zoveel dat het wel even duurt voor je ze allemaal gezien hebt. En dat er zeker iets tussen zit wat je mooi vindt. Ja, je kunt ook je hoofd in een kerstbal zetten als je dat graag wilt. Klein minpuntje misschien: er zijn niet zoveel ontwerpen voor meerdere foto’s en laat dat nu net ons moeilijkheid zijn, het op één foto houden.

M’enfin, kaartje gekozen, foto’s gekozen, dan is het simpel. Foto’s opladen naar de site, foto’s naar de juiste plaats slepen. Je kan er nog een beetje op inzoomen, of de foto wat verschuiven. Het is wat prutsen, maar al bij al wel heel simpel. En we mochten er nog een klein tekstje/wens bijzetten ook. En dan bestellen. Simpel allemaal.

Prijzen, allemaal tussen de 8,99 en de 16,99 euro voor tien exemplaren, envelop inbegrepen.

Vorige maandag besteld, woensdag waren ze er al. Helaas hebben ze nog een weekje op mij moeten wachten in het postkantoor dat open is tot 22 uur. Sedert gisteren zijn ze in mijn bezit. En ja, ze zijn weer heel erg mooi. Ik kan beginnen schrijven!

Ik zou een foto willen zetten, maar dan zien de mensen die eentje krijgen ze al… Dus ge zult het toch zonder moeten doen! Na nieuwjaar, dan wel.

Dit is een gesponsorde post. Maar ik zeg altijd mijn gedacht! :-)